Początek sierpnia w
lasach Pogórza Dynowskiego to raczej okres zbioru grzybów niż stwierdzenia kwitnących roślin, szczególnie w ciemnych i ubogich w runo siedliskach grabowo –
bukowych, a tym bardziej jodłowych. Jednak takie miejsca mogą nas zaskoczyć
występowaniem rzadkich roślin. Do nich należy jeden z polskich chronionych storczyków.
Rozpoczyna kwitnienie na początku sierpnia i jeśli nie zostanie zgryziony przez
jeleniowate, można go spotkać w takiej fazie aż do końca miesiąca. Nie należy też
do łatwych w znalezieniu, choć może być okazały wielkością, to kolorystycznie
sama nazwa gatunkowa określa go jednoznacznie. Nie można było zdecydowanie wytypować
siedlisk, gdzie on mógł występować, stwierdzenie na pogórzu tych storczyków to raczej przypadek.
W czterech podobnie zacienionych, dość wilgotnych i eutroficznych siedliskach
zinwentaryzowałem 131 pędów. Najokazalsze kruszczyki sine (Epipactis purpurata) rosły w dość jasnym siedlisku Drohobyczka
Sikorówka, a najsłabsze z zamierającymi stożkami wzrostu, w ciemnym, jodłowym
skraju potoku na Wybrzeżu. Gatunek podlega ochronie ścisłej, posiada status R - rzadki, potencjalnie
zagrożony wymarciem.
Kruszczyk siny (Epipactis purpurata)
w bukowym młodniku mocno ocienionym
siedlisko z najokazalszymi storczykami
Kruszczyk siny (Epipactis purpurata) kwiatostan
Kruszczyk siny (Epipactis purpurata)
kwiatostan zgryziony przez jeleniowate
Wykres liczebności w czterech siedliskach
Siedliska występowania kruszczyka sinego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz