Dominujące turzyce z końca kwietnia

 Poziom wody nadal wysoki, sprzyja to rozwojowi nie tylko helofitów. Na Józefowie kwitną trzy najważniejsze turzyce, zajmują one około 90% siedliska.  Za niedługo pojawi się jeszcze kilka gatunków, ale te są w tej chwili najokazalsze. Turzyca sztywna jest największa i najliczniejsza, a na płytszej wodzie i w większym zacienieniu rośnie turzyca błotna. Jak sama nazwa mówi turzyca brzegowa zajmuje najmniejszy obszar, wzdłuż rowu odwadniającego. Siedlisko jest bogate w faunę i florę; w różna gatunki ptaków i płazów. Zbudowały gniazdo żurawie, kaczka krzyżówka, odzywają się  kokoszki zwyczajne i para brodźców samotnych. Przylatują tam też większe drapieżniki wykorzystując wysokie olchy jako czatownie.

Turzyca sztywna (Carex elata)

Turzyca błotna (Carex acutiformis)

Turzyca brzegowa (Carex riparia)

Orlik krzykliwy (Clanga pomarina)

Spóźniona wiosna w Józefowie

 Przez ostatnie lata kwitnienie turzycy i gody żaby moczarowej to był początek kwietnia, a w tym roku już ponad dwa tygodnie wiosna spóźnia się w Józefowie.  Na szczęście kilka dni ciepłej i słonecznej pogody przyśpieszyło kwitnienia roślin i składanie skrzeku przez żaby. To opóźnienie pory fenologicznej spowodowało, że na jeziorku pojawiło się jednocześnie kilka gatunków żab i ropuch. Najwięcej jest żaby moczarowej. Skrzek można już znaleźć na kilku stanowiskach i co ciekawe, w miejscach, gdzie rośnie najwięcej okrężnicy bagiennej.    

Zawilec gajowy (Anemone nemerosa)

Turzyca sztywna (Carex elata)

Okrężnica bagienna (Hottonia palustris) 

oraz skrzek żaby moczarowej

Żaba moczarowa (Rana arvalis)

Pijawka lekarska (Hirudo medicinalis) 

na parze żab składających skrzek

Samiec próbujący się uwolnić od pasożyta*

Widok na odkryte lustro wody ze złożonym skrzekiem

*. Samiec jednak uwolnił się od pijawki, wyszedł na kępę turzycy a pasażer sam odpadł.

 

Aspekt wiosenny z Podkarpacia

Kwiecień odkrywa na chwilę rośliny aspektu wiosennego. Brak zacienienia, bezpośrednia operacja słońca, odsłonięcie od chłodnych wiatrów daję szansę wieloletnim bylinom na zakwitnięcie i wydanie owoców. Najczęściej są to eutroficzne siedliska w dolinach strumieni i mocno wilgotnych zboczy. Takie miejsca są charakterystyczne dla południowo-wschodniej części Polski. Dużym zaskoczeniem było odkrycie dwóch stanowisk obrazków wschodnich typowych, w jednym miejscu rosło około 20 roślin, drugie miejsce to setki roślin wzdłuż drogi po obu jej stronach. Wszystkie rosły pod gęstą osłoną młodych wierzb i olch. 

Lepiężnik biały (Petasites albus)

Złoć żółta (Gagea lutea)

Obrazki wschodnie typowe (Arum orientale)

Cebulica dwulistna (Scilla bifolia)

Zdrojówka rutewkowata (Isopyrum thalicroides)

Żywiec gruczołowaty (Dantaria glandulosa)

Pierwiosnek wyniosły (Primula elatior)

Żywokost sercowaty (Symphytum cordatum)