Murawy piaskowe w Repczycach

 Kolejne siedlisko (Koelerion glaucae) z typowymi roślinami wskaźnikowymi to niewapienna, kserotermiczna murawa piaskowa. Jest to fitocenoza pod względem stosunków wodnych i termicznych najbardziej skrajna i spotykana tylko na niżu Polski. Siedlisko charakteryzuje się bardzo suchymi i przepuszczalnymi piaskami z dużą ilością żwirów pochodzenia lodowcowego. Bardzo charakterystyczne i ciekawe florystycznie siedlisko szczególnie ze względu na dużą ilość jasieńca, który kwitnie w okolicach zalewu Repczyce, tworząc niebiesko-fioletowe łany.

Jasieniec piaskowy (Jasione montana)

Macierzanka piaskowa (Thymus serpyllum)

Szczotlicha siwa (Corynephorus canescens)

Kocanki piaskowe (Helichrysum arenarium)

Chaber nadreński (Centaurea stoebe)

Czerwiec trwały (Scleranthus perennis)

Selerowate z Józefowa

 Rodzina selerowate (Apiacea) ma też swoich przedstawicieli na Józefowie. Najokazalsze, przy końcu czerwca, są dwa gatunki; kropidło i gorysz. W Polsce żyje ponad 70 gatunków selerowatych, w tym kilka silnie trujących (szalej jadowity, szczwół plamisty) oraz wiele warzyw liściowych i korzeniowych (marchew, pietruszka, seler).  Koniec czerwca to także czas na przeobrażanie ważek, ponieważ na turzycy sztywnej i brzegowej można było spotkać imago i wiele osłon larw. 

Kropidło wodne (Oenanthe aquatica)

Gorysz błotny (Peucedanum palustre)

Turzyca sztywna (Carex elata) z pasażerami, 

wylinką i jej postacią dorosłą czyli żagnicą siną (Aeshna cyanea)

Rośliny synantropijne

 Synantropizacja to proces jaki zachodzi w środowisku pod wpływem oddziaływania człowieka. W przypadku roślin inwazyjnych obcego pochodzenia może on mieć charakter bardzo trudny do przewidzenia. Wiele roślin pod wpływem oddziaływania człowieka zniknęło z jego otoczenia, a inne mają się całkiem dobrze. Nawet w najbliższym otoczeniu osiedla Nowe Miasto znalazłem kilkanaście gatunków typowo synantropijnych.

Dziurawiec zwyczajny (Hypericum perforatum)

Serdecznik pospolity (Leonurus cardiaca) 

Kozibród wielki (Trogopogon dubius)

Kąkol polny (Agrostemma githago)

Perz właściwy  (Elymus repens)

   

Rośliny torowiska kolejowego

 Mocno przekształcony i suchy teren wzdłuż toru na Nowym Mieście w Białymstoku, to siedlisko roślin synantropijnych. Wprawdzie przekwitły już starce wiosenne i bodziszki cuchnące oraz wszechobecna stokłosa dachowa to jednak pojawiły się nowe, okazałe rośliny. Na stałe zadomowiło się tutaj kilkanaście gatunków charakterystycznych dla tego półkilometrowego odcinka torowiska. 

Dziewanna drobnokwiatowa (Verbascum thapsus) 

Rezeda żółta (Reseda lutea)

Wiesiołek czerwonołodygowy (Oenothera rubricaulis)

Starzec jakubek (Senecio jacobaea)

Żmijowiec zwyczajny (Echium vulgare)

"Dmuchawiec" kozibrodu wielkiego (Tragopogon dubius). Co roku można spotkać kilkadziesiąt niezwykle okazałych roślin. Już przekwitły i wiatr roznosi ich niełupki po okolicy. 

Brzozowy las w Topilcu

Prezentuję kilka roślin z siedliska zupełnie odmiennego niż typowa dolina Narwi, która charakteryzuje się bujną roślinnością i silnym uwilgotnieniem. Kilka hektarów suchego lasu brzozowego z mszakami i porostami w Topilcu, to typowe miejsce roślin kseromorficznych. Rosną tam kserofity naczyniowe z typową macierzanką oraz jasieńcem. 

Jasieniec piaskowy (Jasione montana)

Macierzanka piaskowa (Thymus serpyllum)

Cieciorka pstra (Coronilla varia) 

Rozchodnik ostry (Sedum acre) 

Goździk kropkowany (Dianthus deltoides)

 

Turzyce Józefowa

 Turzycowisko bagienne na Józefowie nadal pełne wody i wiele roślin jest w pełni kwitnienia. Niezwykle słoneczne dni i sprzyjające warunki sprawiły, że rośliny nadrabiają majowe opóźnienie w rozwoju. Turzyce brzegowa i sztywna nadal wyglądają imponująco choć osypują już pęcherzyki, natomiast turzyce pęcherzykowata oraz nibyciborowata są w końcowej fazie kwitnienia. Ze względu na wysoki poziom wody w jeziorku mało w tym roku kwitnących tojeści i niezapominajek. 

Turzyca pęcherzykowata ( Carex vesicaria)

Turzyca nibyciborowata (Carex pseudocyperus)

Tojeść bukietowa (Lysimachia thyrsiflora)

Niezapominajka błotna (Myosotis scorpioides)

Szuwar wielkoturzycowy (Magnocaricion elatae)

  

Haćki w czerwcu

 Zbocza kemowe w Haćkach (Natura 2000) są niezawodnym miejscem na znalezienie botanicznych ciekawostek i rzadkości z Podlasia. Miejsce cieszy się dużym zainteresowaniem nie tylko przyrodniczym, gdyż przed tablicą z napisem miejscowości zatrzymują się samochody i pasażerowie robią sobie tam zdjęcia. Oprócz tego trwa tam inwentaryzacja przyrodnicza i kontrolowany wypas. Sporo roślin kwitnie choć goryczki krzyżowej nie znalazłem w stałym miejscu, krowy jej nie lubią więc coś innego się z nią stało. A najbardziej zależało mi na tej roślinie. Choć innych rzadkości jest sporo.

Przetacznik pagórkowy (Veronica teucrium)

Koniczyna dwukłosowa (Trifolium alpestre)

Koniczyna pagórkowa (Trifolium montanum)

Wiązówka bulwkowa (Filipendula vulgaris)

Prosienicznik plamisty (Hypochoeris maculata)

 

Pierwsze stwierdzenie turzycy Bueka w Karpatach Wschodnich

Siedlisko turzyc to teren zalewowy leśnego strumienia wypływającego z lasu. Obok prowadzi droga z Iskani na Wybrzeże. Wcześniej znajduje się strzelnica myśliwska. W dolinie zalewowej o powierzchni około 67 arów oraz na skarpie rowu odwadniającego rośnie około 200 kęp z czego 70% to formy lużnokępkowe, wegetatywne. Na powierzchni 4 arów Carex Buekii rośnie razem z turzycą brzegową i drżączkowatą. Niestety występuje sukcesja trzciny pospolitej, która wypiera turzycę Bueka z siedliska. Jest to pierwsze stanowisko położone dalej od granicy Karpat i świadczy o ekspansji gatunku w głąb gór. Wraz z kolegą podjęliśmy dalsze poszukiwania stanowisk tej turzycy i okazało się, że rośnie jeszcze w rezerwacie Brodoszurki i w dwóch miejscach w Piątkowej.  Turzyca posiada w czerwonej liście z 2016 r status NT - bliskie zagrożenia (near threatened) a na liście z 2006 r. takson miał status E zagrożone (endangered).

Kwiatostan turzycy Bueka (Carex buekii)

Kilkudziesięcioletnia kępa turzycy Bueka w m. Piątkowa

6,5 a turzycy Bueka w rezerwacie Brodoszurki

Powierzchnia 10 a z turzycą Bueka w m. Piątkowa

Storczyki lasu Śliwnickiego

 Początek czerwca to okres rozwoju storczyków w dolinie rzeki Śliwnicy. W sumie rośnie tam 6 gatunków. Ciekawostką wartą przytoczenia jest fakt zjadania kwiatostanów kukułki Fuscha przez bobry. Po ubiegłorocznej powodzi, gdzie zostały zniszczone wszystkie tamy bobrowe, w górnym biegu rzeki są odbudowane a nawet niektóre z większymi rozlewiskami. Spotkałem kilkanaście storczyków bez kwiatostanu z wyraźnym śladem zgryzienia. Natomiast podkolan biały zadomowił się na wyspach wśród rozlewisk i ma się tam coraz lepiej o czym świadczą osobniki generatywne które zakwitną w przyszłym roku.

Listera jajowata (Listera ovata)

Kukułka Fuscha (Dactylorhiza fuschii)

Podkolan biały (Platanthera bifolia)

Buławnik mieczolistny (Cephalanthera longifolia)